بسیاری از مصرف کنندگانی که امروزه از عسل طبیعی اصل استفاده می‌کنند این قضاوت را درباره عسل‌های طبیعی دارند که اگر زنبوردار به زنبورهای خودش آب شکر ندهد؛ پس در نتیجه کیفیت عسلی که این زنبوردار می‌تواند به دست بیاورد به اندازه عسل وحشی است و هیچ تفاوتی در بین این دو نوع عسل وجود ندارد.
چگونه این موضوع استدلال می‌شود که عسلی که در طبیعت توسط زنبورها در داخل صخره‌ها و درختان و حتی زیرزمین تولید می‌شود چون هیچگونه شکری به آن‌ها داده نمی‌شود با عسلی که زنبورداران تولید می‌کند به شرط اینکه زنبور دار به زنبورها آب شکری ندهد، هر دو عسل دارای یک کیفیت و ارزشمندی برابری هستند. در این حالت عسل طبیعی بسیار ارزشمندتر است؛ زیرا زنبور دار از کندو و زنبورها مراقبت می‌کند و محیط امنی را برای زنبورها فراهم می‌کند. این استدلال می‌تواند در نگاه اول یک استدلال درستی باشد ولی این سوال‌ها به دلیل اینکه انسان‌ها راجع به شیوه زندگی و رفتار زنبورها اطلاعات درستی ندارند به وجود می‌آید.
در واقع زنبور عسل یک حشره وحشی است و هیچ زمان انسان‌ها نمی‌توانند آن‌ها را اهلی کنند. فقط انسان می‌تواند با آگاهی از رفتار و اخلاق زنبورها آن‌ها را مدیریت کند تا بتواند به خوبی از آن استفاده کند.
زنبور عسلی در واقع یک حشره‌ای است که بسیار پاکیزه و حساس و بسیار وسواس است و برای اینکه زنبوردار بتواند یک عسل با کیفیت را تولید کند، باید یک محیط سالم و بهداشتی چه برای نگهداری نوزاد و چه برای زنبور بالغ در نظر بگیرد. در درجه اول زنبورها سعی می‌کنند در کوهستان‌ها و دشت‌ها به صورت کامل آزادانه زندگی کنند. در محیط کاملاً بهداشتی را برای زندگی وزاد و ولد و همچنین افزایش جمعیت کلونی خودشان انتخاب می‌کنند و معمولاً زنبورها به گونه‌ای زندگی می‌کنند تا هیچگونه استرس و ناامنی برای زندگی به وجود نیاید و بتواند در کمال امنیت و آسایش و بدون هیچگونه اسارتی عسل طبیعی را تولید کند و ژله رویال را برای خودش و برای انسان‌ها تهیه کنند.
در حالتی زنبور عسل می‌تواند عسلی با کیفیت تولید کند که هیچگونه استرس و نا امنی برای زنبور عسل وجود نداشته باشد؛ پس این عسل علاوه بر کیفیت بالایی دارد، بسیار شفابخش نیز است. معمولاً عسلی که در مناطق دور و کوهستانی تولید می‌شود بسیار خاصیت شفابخشی دارد که حتی خداوند در قرآن نیز درباره شفابخش بودن این نوع عسل‌ها به انسان‌ها اشاره‌های بسیار زیادی کرده است.
خواص درمانی عسل برای بدن فوق‌العاده است، در واقع تمامی عسل‌هایی که در طبیعت تولید می‌شوند عسل اصلی می‌باشند؛ پس به همین دلیل خواص درمانی و دارویی بسیار بالایی برای آن‌ها وجود دارد.
تفاوت عسل کوهی با عسل طبیعی
اما از طرفی که عسلی که طبیعی است و زنبوردار آن را تولید می‌کند به دلیل‌های زیر باعث می‌شود که کیفیت آن نسبت به زنبور عسل وحشی کاهش پیدا کند که این دلایل عبارتند از:
1. بازدید بیش از اندازه از کلنی‌های زنبور عسل طبیعی
زمانی که زنبوردار بیش از اندازه به کندوهای عسل سر می‌زند و آن‌ها را بازدید می‌کند؛ باعث می‌شود تا این کندوها مقدار گرمای خودش را از دست بدهد و زنبورها مجدداً باید تلاش کنند تا بتوانند این گرمای از دست رفته را به حالت اولیه برگرداند و تعادل دمایی را برقرار کنند.
در واقع می‌توان گفت این کار خارج از برنامه روزانه زنبور عسل است و می‌تواند انرژی او را بگیرد؛ در نتیجه به زنبور استرس بسیار زیادی وارد می‌شود و این موضوع باعث می‌شود تا کیفیت عسل کاهش پیدا کند.
2. نقل مکان کردن زنبورها از یک کوهستان به کوهستان دیگر
زمانی که زنبورداران این کار را انجام می‌دهند در واقع قصد دارند کیفیت عسل تولیدی خودشان را افزایش بدهند؛ اما باید بدانند که در راه دست اندازها و تنش‌های بسیار زیادی، فراز و نشیب‌هایی در جاده، لرزش ماشین، تغییرات آب و هوایی تمامی این موارد باعث می‌شود تا حس فرار زنبور تحریک شود و این موضوع می‌تواند باعث ترس زنبور بشود و نگرانی را در زنبور به وجود بیاورد و باعث شود تا کیفیت عسل تولیدی کاهش پیدا کند.
3. دادن مواد شیمیایی دیگر
معمولاً زنبورداران از مواد شیمیایی استفاده می‌کنند تا بتوانند آفت‌هایی که ممکن است در کندو به وجود بیاید یا بیماری‌های مختلف را از کندوها دور کنند؛ پس به همین دلیل نیاز دارند تا مواد شیمیایی مختلفی را استفاده کنند.
این مواد شیمیایی در برخی از موارد باعث گیج شدن و تنبل شدن زنبور عسل می‌شود. اگر تجربه کافی برای زنبورداران وجود نداشته باشد و نسبت به شرایط مناسب از این موارد استفاده نکند، باعث می‌شود تا این مواد شیمیایی به داخل عسل نفوذ کند و در واقع عسل را به ماده بسیار خطرناک تبدیل کند که می‌تواند سلامتی انسان‌ها و حتی زنبورها را به خطر بیندازد.
4. کیک گرده و شربت دادن‌های زمستانی و خارج از فصل تولید عسل
بیشتر زنبورداران از شکر استفاده می‌کنند تا بتوانند میزان بیشتری از زنبورها را به سمتی کندوها جذب کنند و با این کار می‌تواند مقدار شهد بیشتری را جمع آوری کنند؛ ولی باید بدانید که این کار می‌تواند باعث تنبلی زنبور عسل شود و تحرک آن را کاهش دهد و در نهایت می‌تواند در عملکرد زنبور عسل تاثیرگذار باشد. زنبورها زمانی که این شربت‌ها را می‌خورند بسیاری از آنزیم‌ها وارد بدن آن‌ها می‌شود که عملکرد طبیعی بدن زنبور عسل را از بین می‌برد و آن خاصیت شفابخشی که درون وجود دارد را می‌گیرد.
در واقع می‌توان گفت که آنزیم‌های شفابخشی که درون بدن زنبور عسل وجود دارد و باعث خاصیت شفابخشی می‌شود به مرور زمان از بین می‌روند و این مورد می‌تواند اختلال و فرسودگی برای زنبور عسل به وجود بیاورد و همچنین می‌تواند کیفیت عسلی که تولید می‌شود را کاهش می‌دهد و آن را به قنداب تشبیه کند. زنبورهای عسل وحشی هیچ وقت شکر را تجربه نکردند و جمعیت کمتری نسبت به زنبوران دیگر دارند اما تحرک و جنب و جوش بیشتری نسبت به زنبورهای اهلی دارند که در فصل زمستان یا در فصل دیگر به آن‌ها شکر خورانده شده است.
5. ایجاد سر و صدا هنگام کار و نزدیک بودن به عارضه انسانی مانند دکل‌های مخابراتی
اگر شما کندوی زنبور عسل خودتان را در مکانی قرار دهید که آلودگی صوتی بسیار زیادی وجود دارد و همچنین آلودگی هوا و امواج مایکروویو، امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بالا و طول موج کوتاه‌تری وجود دارند این موارد باعث می‌شود تا سیستم مسیریابی زنبور عسل دچار اختلال و شود و زنبور عسل در زمانی که فعالیت خودش را انجام می‌دهد احساس ناامنی داشته باشد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.